System Na Rąbek Stojący

Dla blach cynkowo-tytanowych podwójny rąbek stojący uważa się za dalszy etap rozwojowy pierwotnego rąbka pustego lub prostego rąbka stojącego, stosowanego w blachach cynkowych. Znany w literaturze przedmiotu od roku 1899 sprawdza się znakomicie przy dachach nachylonych poniżej 25° (minimalne nachylenie 5°), dając  przewagę w porównaniu z innymi systemami dachowymi.  Nazwa „podwójny rąbek stojący” charakteryzuje jeden z klasycznych sposobów łączenia znajdujących się obok siebie pasów blachy po długości ponad płaszczyzną wody. Przy minimalnej wysokości 23 mm podwójny rąbek stojący jest wystarczająco deszczoszczelny, bez stosowania dodatkowych środków. Na arenie międzynarodowej przyjął się podwójny rąbek stojący o wysokości 25 mm.

Zamykanie (zaciskanie) rąbka wykonywane jest ręcznie lub maszynowo. Również formy specjalne dachów, takie jak wypukłe i wklęsłe zaokrąglenia lub pasy stożkowe można bez problemów wykonać w tej technologii. Dzięki optycznie delikatnym liniom podwójny rąbek stojący wpisuje się zarówno w architekturę tradycyjną, jak i w projekty nowoczesne.

Rąbek kątowy jest w tradycyjnej technice blacharskiej stosunkowo nowym rozwiązaniem: pierwsze zapiski na jego temat odnotowano w prasie fachowej na początku XX wieku. Stosowany jest zazwyczaj przy nachyleniach dachu od 35°. Proste zamykanie pasów blachy w rąbku kątowym daje, w porównaniu z techniką podwójnego rąbka stojącego, lepsze możliwości wydłużania się elementów. W rezultacie możemy uzyskać równą i nie posiadająca pofalowań powierzchni.

Kątowy rąbek stojący jest stosowany w widocznych obszarach dachów metalowych, gdzie nachylenie dachu jest większe, np. lukarny, obróbki pionowe i dachy mansardowe, z możliwością układania go w tradycyjnym kierunku pionowym, ukośnie lub poziomo. Choć wygląda on na szerszy niż podwójny rąbek stojący, kątowy rąbek stojący nadaje nawet niewielkim powierzchniom żywej i szczególnej struktury.